Утга уянгын халил...

Бидэнд тохиолдож буй болон бидний эргэн тойронд болж буй бүхнээс бидний жаргах зовох хамаараад байгаа мэт байдаг ч, сайн ажиглах юм бол үнэндээ тийм биш юм шиг: бидний дотоод сэтгэл тэдгээрийг хэрхэн яаж хүлээн авч байгаагаас л бидний жаргах зовох хамаарч байна гэх үү дээ... Жишээлбэл, гадаа бороо орж байна гэж бодъё. Бороонд өөрт нь ямар ч утга уянгын төрх байхгүй. Зүгээр орох шалтгаан нөхцөл нь бүрдсэн учраас л орж байна. Харин бороог таньж мэдэрч байгаа ухамсарт л утга уянгын халил байна. Хүн бүр л өөр өөрийн утга уянгын халилтай ертөнцөд аж төрж, тэрхүү ертөнцийнхөө цонхоор бусдын ертөнцийг аждаг байх. Өөрөөр хэлбэл, миний сэтгэл дэх таны тухай бодол төсөөллүүд таныг гэхээсээ илүү миний дотоод ертөнцийг тодорхойлдог гэх үү дээ...

Хоосон мэт...

Бидний эргэн тойронд байгаа бүх юмс бидний оюун санаанд л биежиж бодитой мэт болдог бодигүй хоосон мэт...

Газарт сарнай цэцэгний үр байсан. Түүнээс сарнай ургасан. Өргөстэй. Үнэртэй. Өнгөтэй. Хэлбэр дүрс. Өнгөц төдий бодлоор ажиглах юм бол бүх юмс бодитой.

"Газар" гэдэг нь нэр үг. Хүний оноосон нэр үг: оюун санааны оноосон нэр үг. Юунд оноосон нэр үг юм бэ? Шороо, хумхын тоос шамбааралдан овоорсонд оноосон нэр гэвэл, "шороо" гэж бас л нэг юманд оноосон нэр. Хумхын тоосч мөн адил.

"Цэцэг". Мөн л оноосон нэр. Ямар нэгэн юманд оноосон нэр.

"Сарнай". Мөн адил нэг төрлийн цэцгэнд оноосон нэр. 

Үг, бодол санаа, хайр дурлал... бид нар өөрөө өөрсдийнхөө бодол санаан дотор л төөрөлддөг мэт: толинд туссан сар гэрэлтдэг гэж төөрөлддөг шиг...

Зүүд мэт...

Бүх юмс бидний бодол санаанд л биежиж бодитой болдог бодигүй хоосон мэт...

Хойд төрлийн тухай

Зарим хүмүүст хойд төрөл гэхээр үлгэр домгийн юм шиг л санагддаг байх. Хүн үхсэний дараа хүүр болсон бие нь устаж алга болдог. Харин ухамсар нь хаачдаг вэ? Ухамсар дүрст бус зүйл тул бидний таван мэдрэхүйд мэдэгдэхгүй далд юм. Хойт төрөл гэж бий юу, үгүй юу гэдэг маань ухамсарын үргэлжлэл тасрах уу, үгүй юу гэдэг дээр л тулна. Ухамсарын үргэлжлэл тасардаг гэвэл эхийн хэвлийд дөнгөж тогтсон үрийн ухамсар хаанаас ирсэн бэ гэсэн асуулт гараад ирнэ. Мөн ямар ч үржлийн процесс явагдахгүйгээр чийгнээс төрдөг өт хорхойнууд байдаг. Тэдний ухамсар хаанаас ирсэн бэ гэсэн асуулт ч мөн ялгаагүй тавигдана. МУИС-т байхад философи ордог нэг багш хичээл орж байхдаа, нохойд ухамсар байхгүй гээд гүрийгээд байж билээ.

(Жич: Энэ page цэцэн мэргэнээ бусдад гайхуулагч, сэтгэлгээгээ хэн нэгэн их мэдэгчид тушаагаад толгойгүй болчихсон эсвэл өнгөц мэдрэмж төдий ухамсарын хойноос аз жаргал гэж хөөцөлдөгч, өндөр уулнаа оршоод бусдыг омог төгөлдөр нүдээр болгоогч нарт огтхон ч зориулагдаагүй.
Юмсыг шинжлээд сайн муу, үнэн худлыг ялгагч оюун төгөлдөр, шударга оюунаар оршигч тийм л хүмүүст зориулагдсан page болой.)

Өнөөдөр Шагжамүни Бурхан багшийн...

Өнөөдөр зуны эхэн сарын шинийн 15-ний өдөр. Энэ өдөр Шагжамүни Бурхан Багшийн эхээс мэдэлсэн, төгс гэгээрлийн хутгийг олж Будда болсон, нирваан дүрийг үзүүлж гаслангаас нөгчсөн гэсэн гурван зохионгуй давхацдаг учир энэ өдөр буддистууд Бурхан Багшийн ачийг санан дурсаж, буян номд шамдаж, өргөн дэлгэр тэмдэглэдэг уламжлалтай.

Бурханы номд: мунхаг, уур, шунал зэрэг хорт сэтгэлээр өдөөгдөөгүй (сэдэлжээгүй) бие, хэл, сэтгэлийн үйлийг буяны үйл хэмээн тодорхойлсон байдаг.

Ум Мүни Мүни Маха Мүниеэ Суха. Энэ Шагжаминү Бурхан багшийн зүрхэн тарни. Үүнийг унших төдийгөөр огторгуйн эн лугаа сацуу хязгааргүй их буяныг хураана гэж сударт айлдсан байдаг. Яагаад тийм их буян хураадгийг би ерөөсөө ойлгодоггүй. Будда бүхэн арван хүчийг эрхшээсэн байдаг бөгөөд үүний нэг нь ерөөлийн хүч юм: Будда бүхэнд өөрийн зүрхэн тарни гэж бий. Будда бүхэн туулсан бодийн хутгийг олохоосоо өмнө буюу Бодьсадва байх үедээ, мунхгийн далайд живсэн зовлонт амьтан алин миний зүрхэн тарнийг өгүүлэх төдийд түүний сэтгэлд ирээдүйд зовлонгийн далайгаас гэтэлж Будда болох авъяас суух болтугай, эс бөгөөс би бээр Будда хэзээ ч эс болох болтугай гэх мэтээр хатуу хүчтэй ерөөл тавьдаг гэсэн.

Өчүүхэн арвайн үрд тариа болж ургах чадал байдаг шиг тарнид ч гэсэн аугаа их чадал байдаг юм шүү хэмээн багш маань айлдаж байсан.

Ноён Хутагт Данзанравжаа зэрэг нууц тарнийн дээд шидийг олсон эрдэм чадалтай лам нар дээр үед олон байсан тухай өгүүлдэг домог яриа зөндөө байдаг.

Ум Майдри Майдри Маха Майдриеэ Суха. Энэ Ирээдүйд ертөнцөд залрах Майдар Бурханы зүрхэн тарни. Энэ бичлэгийг уншиж байгаа харилцан адилгүй үзэл бодолтой, шашин шүтлэгтэй хүн бүхэн хийгээд цаашлаад тэдгээр хүмүүсийн гэр орон, ах дүү амраг садан хийгээд цаашлаад тэдний гэр оронд нь байгаа нохой, муур, жоом, ялаа, батгана, өчүүхэн жижиг хорхой тэргүүтэн амьтан бүхэн ирээдүйд Майдар Бурхан лугаа бодтой учирч зовлонгоос үүрд хагацах болтугай хэмээн ерөөл тавъя даа гэж... Ум Мани Бадмэ Хум...

Баастай коршонк

Урьд өмнө сонсогдож байгаагүй хэргүүд гарах болж. Дотоод сэтгэл хэрцгий бол гадаад бие хэлний үйлдэл ч хэрцгий байна. Будда, үндэс нь хор бол мөчир нь ч гэсэн хор гэж айлдсан байдаг.

Aсуудлын цаад учир шалтгааныг харж чадахгүй бол яаж ч хичээгээд асуудлаа шийдэж чадахгүй. Хүний нийгэмд гарч буй бузар булай бүхний цаана хүний мунхаг оюун, шунал тачаал, уур омог л байдаг. Үүнийг хууль журмаар биш шашнаар арилгах боломжтой.
Бидний даган баясах дуртай Америк дэлхийд гайхагддаг хуулийн тогтолцоотой юм гэсэн. Тэгсэн хэрнээ бас дэлхийг гайхуулдаг хүчирхийлэл гардаг орон.

Хүний дотоод сэтгэлд байгаа хүчирхийллийг хуулиар засах гэж оролдох нь баастай коршонкийг цэвэрлэж байна гээд гаднаас нь угаахтай л ижил хэрэг юм.

Хууль огт хэрэггүй гэж хэлээгүйг минь таалан болгооно уу :)

Итгэхгүй бол...

Өөрт хүсээгүй зовлон гэнэт тохиолдоход барьц алдаад бүүр ч дордчих тохиолдол олон байдаг. Бид нар өвдөхийн зовлон, өтлөхийн зовлон, ойр дотныхоо хүмүүсээс хагацахын зовлон, үхэхийн зовлон зэргийг зайлшгүй эдлэх болно. Муу амлаж байгаа юм биш шүү. Угаасаа л бидний оршихуй ийм л мөн чанартай. Жаргал гэж бодож байсан бүхэн эцэстээ зовлон болж хувирдаг гэвэл бараг буруудахгүй байх. Өөрт тохиолдох зовлон бүхнийг бид өөрсдөө л үүрнэ. Зовлон тохиолдох тоолонд сэтгэл санаагаар унаад байвал бид нар яаж энэ амьдралыг барахав дээ?

Сэтгэлийн эрүүл мэнд сайн байвал дээрх зовлонгуудыг өлхөөн туулаад гарч чадах юм. Сэтгэл санааны эрүүл мэнд муу бол зовлон бэрхшээл тохиолдох бүрд сэтгэлийн зовлонг амсах болох юм. Биеийн зовлон дээр сэтгэлийн зовлонг нэмчихвэл бүүр ч хэцүү болно шүү дээ.

Таньж мэддэг хүмүүстээ би Бурханы шашныг судалж үзэхийг зөвлөдөг. Энэ нь заавалчгүй Бурханы шашинтан болох хэрэгтэй гэж тулгаж байгаа хэрэг огтхон ч биш юм.

Бурханы шашинтан болох шаардлагагүйгээр, өөрөөр хэлбэл төгс гэгээрэл, зовлонгоос хагацсан нирваан хутаг, үйлийн үр, хойд нас зэргийг хүлээн зөвшөөрөлгүйгээр Бурханы шашнаас суралцаж болох юм. Сэтгэлийн зовлонг арилгах тал дээр бол Бурханы шашны оюун судлахуйн сургаалтай эн зэрэгцэх сургаал өөр хаана ч байхгүй гэж хэлж болох байх. Итгэхгүй бол Шива-Лха гэгээний зохиосон "Бодьсадвын Явдалд Орохуй" -г шударга оюуны үүднээс уншаад үзээрэй. Алмайруулна дөө...

Бусдын тухай таны бодлууд таны сэтгэлийн л тусгал юм.

Бусдын тухай янз янзаар бодох хэрэггүй юм. Учир нь бусад яг бодсон шиг чинь оршдоггүй. Бусдын тухай таны бодлууд бусдыг гэхээсээ илүү таны дотоод сэтгэлийг л тодорхойлж байдаг. Өөрөөр хэлбэл бусдын тухай таны бодлууд таны сэтгэлийн тусгал юм.

Бид нар явж явж өөрөө өөрсдийгөө л зовоодог. Юмс яг л бодсон шиг минь оршдог гэж итгэдэг: буруу бодлуудынхаа торонд хашигдсан шувуу шиг л... Бид нар өөрөө өөрсдийгөө л зовоодог.

Ухамсар гэж сонин юм шүү...

Ухамсар, сэтгэл, оюун... гэж хачин юм шүү: дадлынхаа хойноос л дагаад байдаг.

Зүгээр л сайхан, өөрийн дураар, тааваараа, зовлон багатай, эрх чөлөөлөг амьдрах боломж байсаар байтал заавалчгүй нэг юмны ирэг, шураг, дөнгө, зүтгүүр болох амьдралыг сонгохыг нь яана...

Ухамсар гэж их сонин. Дадлынхаа хойноос л явдаг...

Оюун санааны эрэл хайгуул

Ердөө 50-хан жилийн дараа гэхэд энэ бичлэгийг энэ цаг үед уншиж байгаа хүмүүсээс цөөхөн хэд нь л амьд сэрүүн байна байх. Бидний амьд байх хугацаа хором бүрээр хорогдож байдаг. Хором бүрээр үхэлд ойртож байдаг. Би гутрангуй үзэлтэн биш л дээ. Гэхдээ бодит байдал ийм л байна. Бодит байдлыг байгаагаар нь харна гэдэг тийм ч муу зүйл биш шүү дээ: өөрийнхөө насалж болох насны дээд хязгаарыг мэдчихсэн хүн 1000 жил идэх хоол хүнс хураах гэж өөрийгөө зовоохгүй шүү дээ. Бидний доторх утга уянгын халилтай, мэдрэмж төдий буруу ухамсрууд бодит байдлыг байгаагаар нь харахад үргэлж саад болдог.

Амьдрахын утга учир юу юм бэ? Үхлийн дараа ухамсар байх болов уу? Хэрхэн яаж аз жаргалтай амьдрах вэ? Зовлонгоос ангижрах арга байдаг болов уу гэсэн асуултууд байна...

Оюун сэтгэлгээ нь хайрцаглагдчихсан цэцэн мэргэдүүдэд бол эдгээр асуулт тийм ч хүнд санагдахгүй байх: орчлон хорвоогийн мэдэгдэхүүн бүхнийг хайрцгандаа хийчих юм чинь...

Зарим нь эдгээр асуултуудад зүгээр л цэцэн мэргэнээ гайхуулах гэж хариулдаг байх. Тийм хариултууд дэндүү уйтгартай байдаг...

Өөрийн хөдөлмөрөөр олсон хоол цаанaа нэг амттай байдаг юм гэсэн. Будда, өөрөө өөрийн аврал шүү гэж шавь нартаа сургасан байдаг. Асуултуудын хариуг өөрөө л оюун санааны эрэл хайгуул хийж олох хэрэгтэй.

Дахиад аз жаргалын тухай...

Тийм цэцэг, ийм өнгө, тийм заан, ийм мэлхий аз жаргал, эд хөрөнгө авчирдаг гэх: догматик сэтгэлгээтэй нэг зовсон амьтны л өөрийгөө тайтгаруулах арга юм уу даа. (жоохон хорон хэлчих шиг боллоо соорри :) Мөнгийг бол хөдөлмөрлөж олдог байх. Аз жаргалыг хувь хүн өөрөө дотоод сэтгэл дээрээ бүтээдэг. 

Амьдарч байхад урсгалаapaa аяндаа төрдөг сайхан мэдрэмжүүдийг бүтээх шаардлага байдаггүй: ядарч байхад сайхан хоол идээд ханаталаа унтахад тийм мэдрэмж аяндаа л төрчихнө.

Шалтгаан нөхцөл бүрдсэн үед тийм мэдрэмжүүд аяндаа л өөрөө гараад ирдэг: нээх ач холбогдол өгсний хэрэггүй эд.

Аз жаргал бол үүнээс өөр: яг л байшинг сууриас нь барьдаг шиг сэтгэл дээрээ бүтээдэг зүйл.

Энд алмас баачихсан байна, тийм учраас алмас оршиж байна.

Би, би, би гэх бодол бид нарт бүгдээрэнд нь л байдаг. Би-г бид, бие махбод болон оюун санааг удирддаг эзэн мэтээр төсөөлдөг. Би-гээ бусдаас онцгойлон үзэж, бусдаас илүү ихээр хайрладаг учраас "би" буюу "намайг" хэн нэгэн муулвал "би" муу биш шүү дээ гээд өөрийн эрхгүй л "би"-гээ өмөөрдөг. Би-гийн нэр хүндийг өсгөхийн тулд би гээ ямар нэгэн аргаар бусдад магтаж, би-гийнхээ үнэ цэнийг тэдэнд ойлгуулахыг хичээдэг. Xэн нэгний өөгүй тэгш төрсөн бие махбодод тачаагаад "би" түүнтэй хамт байвал ямар их жаргалтай байх бол оо гэсэн: түүнийг би-гийнх болгох гэсэн шунал төрдөг. Lexus 470 гэх мэт машиныг хараад мөн л "би" ийм машинтай болбол ямар сайхан бэ гэсэн шунал төрдөг. Ерөнхийдөө шунал тачаал, уур бүхэн "би"-тэй холбоотойгоор төрдөг. Бид нар би-гээ хэдий чинээ энхрийлэн хайрлана төдий чинээ шунан тачааж, уурладаг.

Бидний магтан дуулаад байдаг янаг амрагийн хайр ч гэсэн би-тэй холбоотойгоор үүсдэг. Би /өөрөө өөртөө хайртай учраас/ чамд хайртай. "Чи" "би"-гийн сонирхолыг татахаа больчихвол "би" чамд хайргүй болчихно. Чи "би"-гийнх буюу "минийх" учраас "би" чамд хайртай г.м... Үнэндээ үүнийг хайр гэлгүй би-гийн хэрэгцээ гэж нэрлэвэл илүү онох байх.

"Би" гэж яг юу юм бэ? Сэтгэл "би" биш. Бие махбод, зүрх зэрэг эрхтэн ч "би" биш. Сэтгэл хэрэв "би" юм бол 1-ээс 5 хүртэл тоолоод үзье. Нэг гээд тоолох эхний агшинд сэтгэл байсан. 2 гэж тоолох үед бас л хоёр дахь агшиний сэтгэл байсан. 3 гэж тоолох үед мөн л гурав дахь агшиний сэтгэл байсан... Энэ таван агшиний таван сэтгэлийн аль нь "би" юм бэ? Хоёр гэж тоолоx агшинд Нэг гэж тоолох агшиний сэтгэл байхгүй болно. Өнөөдөрт өчирдөр байхгүй. Өчигдөр аль хэдийнээ байхгүй болчихсон. Өнөөдөрт зөвхөн өнөөдөр л байна."Би" нэг настайдаа байж л байсан, 10 настайдаа ч байж л байсан. Харин 10 насны үед 1 настай байх үеийн сэтгэл аль хэдийнээ байхгүй болчихсон байсан. Тэгэхээр сэтгэл "би" биш болж таарч байна. Би сэтгэж байна, тийм учраас "би" оршиж байна гэдэг. Энэ нь "би" оршиж байгаагийн баталгаа болж чадахгүй. Учир нь "би" оршиж байгаа гэдгийг эхлээд баталчихаад дараа нь сэтгэдэг эсэхийг нь батлах хэрэгтэй болохоос биш байгааг нь батлаагүй байж "би" гэдэг зүйл сэтгэдэг гэвэл ямар ч логикгүй сонсогдож байгаа биз дээ? Алмас энд баачихсан байна, тиймээс алмас оршиж байна гэдэгтэй яг ижилхэн сонсогдож байгаа биз?

"Би" гэж яг ийм юм байдаг гээд заачих юм алга: oлдохгүй байна. Олоод хэлчихвэл гүн ухааны их том нээлт болоод: дэлхийн томоохон их сургуулиудад лекц уншиж, 3000 орчим жилийн түүхтэй Буддын шашныг үгүйсгэж, Буддаг онигоонд оруулан "би"-гийнхээ карерийг өсгөж болох л юм.

Published with Blogger-droid v2.0.10

Нэгэн түүхийг өгүүлье.

Урьд Энэтхэгийн оронд Шагжамүни Бурхан Багшийг заларч байх үед Балжэвү хэмээх зуу насалсан өвгөн амьдран суудаг байжээ. Энэ үлгэр биш шүү: болсон явдал. Өтөл өвгөнийг үр хүүхдүүд, ач зээ нь тоодоггүй, асарч тэтгэдэггүйн дээр нүд үзүүрлэдэг байв.

Өвгөн нэгэн өдөр, "Үр хүүхдүүд маань намайг нүд үзүүрлэн хөнөөх болсон тул би эндээс явж Шагжамүнийн шашинд тойн болвоос сайн бус уу." гэж санаад гэрээс гарч Шагжамүни Бурхан Багшийн тойдын оронд очоод ийн хэлжээ, "Өвгөн би өдгөө тойн болохоор энд ирэв. Бурханы ахмад шавь нараас хэн хэн буй?" гэж асуусанд олон хуврагууд, "Шаарийн хөвгүүн, Маха Гашяб тэргүүтэн хутагтан олон буй." хэмээн зааж өгсөнд өвгөн бээр Шаарийн хөвгүүний дэргэдэд очоод, "Хутагт Шаарийн хөвгүүн ээ, намайг тойн болгон соёрх." хэмээн өгүүлсэнд, Шаарийн хөвгүүн, энэ өвгөн өтөлсний тул дияан бясалгал хийгээд хуврагуудын үйлийг хийж дийлэхгүй хэмээн сэтгээд өвгөнд хандаж, "Таны нас өтөлсны тул тойн болж чадахгүй." хэмээн өгүүлсэнд өвгөн бээр сэтгэл гансарч цааш явсаар Хутагт Маха Гашябын дэргэдэд очсонд мөн л өтөлсөн хэмээн тойн үл болгосонд өвгөний сэтгэл урьдынхаас ч ихэд гансарч, "Өтөл би гэрт сууваас үр хүүхдүүд нүд үзүүрлэнэ. Тойн больё гэхнээ ч тойн болох буяны язгуур алга. Өдгөө гэртээ буцваас урьд адил үр хүүхдүүд хөнөөх тул энд усанд үйж үхвээс сайн болой." хэмээн маш ихээр шанaлан голын зүг явж ахуйд Бурхан Багш бадар барихаар заларч буйтай таарчээ. Бурхан Багш бээр өвгөнөөс яагаад шаналж буйг нь асуусанд өвгөн, үр хүүхдүүд нь нүд үзүүрэлдэг хийгээд хутагтан хуврагууд өтөлсний тул тойн болж үл чадна хэмээсэн хийгээд эдүгээ очих газар үгүй тул усанд үйж үхвээс сайн болой хэмээн сэтгэж буйгаа Бурхан Багшид айлтгасанд, Бурхан Багш Балжэвү өвгөнд хандан, "Та санаа зовсоны хэрэггүй. Шаарийн хөвгүүн хийгээд Маха Гашяб нар тоолшгүй гурван их галвын туршид бодийн хутгийг эрээгүй, мэдэгдэхүүний түйтгэрээс ангижраагүй учир тэд юмс бүхнийг илтэд мэдэхгүй. Ганцхүү төгс гэгээрсэн будда л юмс бүгдийг илтэд мэддэг. Тиймээс санаа зоволтгүй: танд тойн болох буяны үндэс байна. Би таныг тойн болгох болно." хэмээн айлдаад өвгөн Балжэвүг тойн болгож дөрвөн үнэн, хоосон чанар, шүтэн барилдлагын тухай ном айлдав. Өвгөн ч Бурхан Багшаас сонссон номоо нэгэн үзүүрт сэтгэлээр хичээн бясалгаснаар дайснаа дарсны хутгийг (зовлонгоос гэтэлсэн нирваан хутаг) олсон гэдэг.

Энд гол өгүүлэмж нь: хичнээн настай, хөгшин ч гэсэн өөрийгөө бүү гол. Би чадна гээд чадлаараа хичээх хэрэгтэй. Маргааш үхэх байсан ч өнөөдөр суралц гэсэн зүйлүүд. Шүдгүй ч гэсэн буйлаараа мэр гэдэг шиг өөрийгөө гололгүй өөдрөг амьдрах хэрэгтэй гэсэн утгатай.

Published with Blogger-droid v2.0.10

Залуу хүний зүс царайны тухай, бас бус бодлууд...

Залуу хүнд нэг тийм буурьтай, ухаантай, танин мэдсэн царай ерөөсөө зохидоггүй юм шиг.

Залуу хүнд харин нэг тийм мангайсан, сониучрахсан, утга учрыг нь хайсан хөнгхөн царай л сайхан зохидог юм шиг санагдав.

Бид өөрт тохиолдож байгаа юмсыг хөнгхөөн хүлээж аваад байх юм бол нэг тийм адгуус шиг сэтгэлийн зовлон багатай амьдарч чадах л байх даа гэж бас бодов.

Нэг бодлын адгуус хүнээс жаргалтай амьтад шүү. Сэтгэлийн зовлон үгүй. Идээл, унтаал, унгаал, баагаал болоо.

Яаж хэдэн төгрөг олох вэ гэсэн асуултын хажуугаар бас яавал сэтгэлийн зовлон багатай амьдрах вэ гэсэн асуултыг өөрөөсөө байнга асууж явбал нэг нартай өдөр зөв хариуг нь олох л байх даа гэж бас нэг бодов.

Ай хөөрхий гэж...

Published with Blogger-droid v2.0.10

Яавал сэтгэлийн зовлон багатай амьдрах вэ?

Бид нар гаднаа янз бүрийн дүр төрх, намба байдал, стийль, имиджтэй ч дотроо бол хүссэнээр болдоггүй хорвоогийн тоосыг хөдөлгөж явах гэдэг нийтлэг нэг зовлонтой улс. Хүмүүс мэдэхгүйн (мунхгийн) эрхээр зовдог гэж Бурханы шашинд номлодог. Нээрээ ч мэдсээр байж өөртөө зовлон удах зүйлийг хэн хийхэв дээ? Яавал сэтгэлийн зовлон багатай амьдрах вэ? Ул суурьтай бодож, судлах асуудал бол ердөө л энэ. (Энэ нөгөө РЕКЛАМНЫ ФАУЗ-ын үргэлжлэл шүү!)

Published with Blogger-droid v2.0.10

Ай хөөрхий гэж...

Өдөр хоног өнгөрөх тусам өдөр хоног улам бүр хурдан өнгөрөх шиг санагдана. Хаа холын юм шиг санагдаж байсан гучин нас хаяанд дөхөөд иржээ. Дахиад хэдэн жил би амьдрах бол? Ай хөөрхий гэж...

Яагаад төрдөг, яагаад үхдэг юм бол? Яагаад зовдог, яагаад өтөлдөг юм бол? Хариулт нь байгаа хэдий ч дахин дахин асуумаар хачин асуултууд шүү... Ай хөөрхий гэж...

Published with Blogger-droid v2.0.10

уучлаарай...

Коммент бичсэн хүмүүст, хариу бичээгүйд уучлаарай. Цаашид ч мөн хариу бичихгүй байж магадгүй тул цаашид ч мөн уучлаарай...

Published with Blogger-droid v2.0.10

УМ МАНИ БАДМЭ ХУМ

Энэ жилийн цагаан сараар айлуудын ширээг тарган ууц, өвчүүгээрээ чимсэн хонь бүхэн хойт төрөлдөө сайн заяанд төрөх болтугай!
УМ МАНИ БАДМЭ ХУМ, УМ МАНИ БАДМЭ ХУМ, УМ МАНИ БАДМЭ ХУМ...

Published with Blogger-droid v2.0.10

РЕКЛАМНЫ ФАУЗ

Зиа ойрд рекламны фауз аваагүй юм байна. Буддизмын тухай хэдэн үг бичье гэж бодлоо.

Буддизмын үзэл онол, номлол бүхэн логик гаргалгаа, учир шалтгаан дээр суурилсан байдаг. Мөн тэр логик гаргалгаа, учир шалтгаануудыг нь шинжилж судлах эрх хэний ч өмнө нээлттэй. “Зүгээр л итгэ, эс тэгвэл Будда чамайг тамд унагана.”, “Чам шиг нүгэл хилэнцтэй амьтан гүн нарийн учрыг нь ойлгохгүй, нүдээ аниад л итгэвэл барав!” гэсэн дарамт нтр байхгүй. Харин ч эсрэгээрээ, Будда өөрөө, “Миний сургаалийн логик гаргалгаануудыг шинжлээд үз. Үнэн бол итгэ. Надад сүжиглэх төдийгөөр миний сургааль номлолд бүү ханд!” гэж шавь нартаа дахин дахин сургаж байв.

Магадгүй хэн нэгэн “аливаа шашин сэтгэлгээг хайрцагладаг” гэж бодож байж болох юм. Сэтгэлгээ яавал хайрцаглагддаг юм бэ? –Үнэн худал нь мэдэгдэхгүй ямар нэгэн үзэл-онол-номлолд (шинжлэлгүйгээр) мухраар итгээд, түүнийгээ баттай үнэн гээд бодчихсон БОДЛУУД л сэтгэлгээг хүлж орхидог. Ямар ч ажиглалт, шинжилгээ хийхгүйгээр юмсыг зүгээр л нөгөө үзлээрээ харчихдаг. Ингээд л сэтгэлгээ хайрцганд орчихдог. Хүлэгдчихдэг. Нэгэнт сэтгэлгээгээ хүлүүлчихсэн хүнд “оюун санааны хөгжил” байхгүй. Итгэсэн үзэл номлол нь үнэн зөв учир шалтгаанд суурилсан байсан ч хамаагүй: шинжлэлгүйгээр итгэсэн л бол сэтгэлгээ хүлэгдэнэ.

Сэтгэлгээний суурь нь шинжлэл юм. Шинжлэхгүй бол сэтгэхгүй. Сэтгэхгүй бол оюун ухаан хөгжихгүй. Сэтгэхгүй бол ертөнцийг үзэх зөв үзэл төлөвшихгүй. Ертөнцийг үзэх зөв үзэл маньд ямар падлий байна? гээд хорвоог туулж болно л доо. Зүгээр л идээд, унгаад.., ажиллаад л, цалингаа аваад л, хүүхэн шуухан эргүүлээд л, хүүхдээ хүмүүжүүлээд л, сургаад л, хэрэлдээд л, стрессдээд л, найзлаад л, муулаад л, жаргалтай амьдрахын төлөө гүрийгээд л... Эртний энэтхэгийн мэргэн бандида Шива-Лха бээр “Бодьсадвын Явдалд Орохуй” хэмээх зохиолдоо, “Бүх дэлхийг ширээр хучих гэсний оронд хоёр хөлийнхөө улыг л ширээр хамгаалчихвал зүгээр биш үү?” гэж айлдсан байдаг. [Энэ хэсэгт өгүүлэх нь: Ертөнцийг үзэх зөв үзэл хүний амьдралд (аз жаргалтай, зовлон багатай амьдрахад) хичнээн хэрэгтэй зүйл болохыг батлах гэж оролдож байгааг минь таалан болгооно уу.]

Бид нар яагаад зовдог юм бэ? (сэтгэлийн зовлонгийн тухай асууж байгааг минь анзаарна уу.) [Энэ хэсэгт өгүүлэх нь: асуултыг өөрөөсөө асууж хэсэг зуур тунгааж үзэхийг хичээнгүйлэн хүсье. Яагаад зовдог юм бэ?] {үргэлжлэл бий... ©}

Published with Blogger-droid v2.0.10