Оюун санааны эрэл хайгуул

Ердөө 50-хан жилийн дараа гэхэд энэ бичлэгийг энэ цаг үед уншиж байгаа хүмүүсээс цөөхөн хэд нь л амьд сэрүүн байна байх. Бидний амьд байх хугацаа хором бүрээр хорогдож байдаг. Хором бүрээр үхэлд ойртож байдаг. Би гутрангуй үзэлтэн биш л дээ. Гэхдээ бодит байдал ийм л байна. Бодит байдлыг байгаагаар нь харна гэдэг тийм ч муу зүйл биш шүү дээ: өөрийнхөө насалж болох насны дээд хязгаарыг мэдчихсэн хүн 1000 жил идэх хоол хүнс хураах гэж өөрийгөө зовоохгүй шүү дээ. Бидний доторх утга уянгын халилтай, мэдрэмж төдий буруу ухамсрууд бодит байдлыг байгаагаар нь харахад үргэлж саад болдог.

Амьдрахын утга учир юу юм бэ? Үхлийн дараа ухамсар байх болов уу? Хэрхэн яаж аз жаргалтай амьдрах вэ? Зовлонгоос ангижрах арга байдаг болов уу гэсэн асуултууд байна...

Оюун сэтгэлгээ нь хайрцаглагдчихсан цэцэн мэргэдүүдэд бол эдгээр асуулт тийм ч хүнд санагдахгүй байх: орчлон хорвоогийн мэдэгдэхүүн бүхнийг хайрцгандаа хийчих юм чинь...

Зарим нь эдгээр асуултуудад зүгээр л цэцэн мэргэнээ гайхуулах гэж хариулдаг байх. Тийм хариултууд дэндүү уйтгартай байдаг...

Өөрийн хөдөлмөрөөр олсон хоол цаанaа нэг амттай байдаг юм гэсэн. Будда, өөрөө өөрийн аврал шүү гэж шавь нартаа сургасан байдаг. Асуултуудын хариуг өөрөө л оюун санааны эрэл хайгуул хийж олох хэрэгтэй.