Зүгээр л бусдад "сайн, сайхан болж байна" гэж хэлүүлэхийн тулд гүйгээд л... Бусад "сайн байна" гэж магтвал улам хурдан гүйгээд л... Мөнгөтэй л бол бүх юм ОК болчих юм шиг санаад л... "Сайхан амьдарч байна", "сайн явж байна" гэж бусдаар хэлүүлэхийн тулд амьдраад л... Жүжиглээд л... Уйдахгүй жүжиглээд л... Сайн найз, садан амраг болж жүжиглээд л... Харилцан бие биенээ хуураад л... хулхидаад л... Уйдахгүй...
Заримдаа үнэхээр уйтгартай санагдах юм аа...
Сайхан сэтгэлтэй болчихвол, өөрөөсөө бусдыг дээгүүр тавьж чаддаг болчихвол бүх юм OK болох юм байна гэдгийг бид нар бүгдээрээ анзаарах хэрэгтэй ч юм шиг.., хэрэггүй ч юм шиг...
Ганц өөрийгөө бодоод л.., бусдаас өөрийгөө дээгүүр тавиад байвал зовлонгийн үргэлжлэл тасралтгүй ирдэг болохыг бас анзаарах хэрэгтэй ч юм шиг.., хэрэггүй ч юм шиг...
(Жич: үүнийг бичигч бээр бусдыг сайхан сэтгэлд уриалан дуудагч огтхон ч биш бөгөөд нэгэн насаа идэж, унтаж, унгаж, бааж өнгөрөөхөөр эргэлт буцалтгүй шийдсэн, cанаа амар суухыг эрхэмлэгч нэгэн болой)
Сүүлийн жилүүдэд монголчуудын дунд христийн шашинтнууд олшрох болсон. Зарим хүмүүс тэднийг их гадуурхдаг. Тэгсэн хэрнээ хүний эрх, ардчилалын үнэ цэнэ гэж яриад байдаг. Би л хувьдаа буддист гэдгээрээ бусдад гадуурхагдахыг хүсдэггүй. Тэд ч бас гадуурхагдахыг хүсдэггүй байх.
Ер нь бусдыг үзэл бодол, шашин шүтлэгээр нь гадуурхана гэдэг тэнэг хүний л хийх хэрэг. Энэ нь замба идэх дургүй хүнийг чи заавал замба ид гээд хүчлэх, эсвэл замба иддэггүй ямар тэнэг юм бэ гээд шоолохтой л ижил тэнэг хэрэг.
Монголчуудын ихэнх нь нэг шашин шүтэж, оюун санааны хувьд нэгмдэл байгаасай гэж би хүсдэг. Гэхдээ энэ миний л бодол. Ганц өөрийнхөө бодлыг зөв гээд бусдынхыг үгүйсгэх нь бас л нэг төрлийн зовлонгийн шалтгаан.
Дотоод сэтгэлийн амар амгаланг хүсдэг бол бусдыг муулах биш, хүлээн зөвшөөрч, үзэл бодлыг нь хүндэтгэх хэрэгтэй гэдгийг сүүлийн хэдэн жил л мэдэрч байна. Бусдыг муулаад дотоод сэтгэлийн амгаланг олдог бол хүний нийгэмд стресс гэдэг зүйл байхгүй байх байсан болов уу..?
