Буддистуудын яриад байдаг зовлонгоос ангижрах арга нь их энгийн. Сэтгэлийн зовлонгууд нь бидний доторх бодит байдлыг эс мэдсэн, эс таньсан буруу бодлуудaac шууд хамааралтай байдаг. Бодит байдлыг эс таньсан ухамсрыг бодит байдлыг байгаагаар нь таньсан ухамсар л устгаж чадна. Газар хэвтэх олсыг могой гэж буруугаар таньсан ухамсарыг газар хэвтэх олсыг могой биш олс юм байна гэж зөвөөр таньсан ухамсар л устгаж чадна. Эхнийхийг нь Буддизмд эс мэдсэн мунхаг гэдэг бол удаахыг нь билиг ухаан гэдэг. Буддизмын зовлонгоос гэтлэх ерөнхий онол ердөө л энэ: зовлонгийн шалтгааныг хайж олоод арилгах, өөрт байгаа буруу бодлуудаа арилгах. Буруу бодлуудаас, өөрөөр хэлбэл мунхагаас л уур, шунал, тачаал, атаа хорсол, омог гээд биднийг зовоогоод, дотоод сэтгэлийг хямраагаад байдаг зовлонгууд үүсдэг. Зовлонгоос ангижрах буддизмын ерөнхий онол ердөө л энэ. Мэдээж хэлэхэд амархан хийхэд хэцүү. Гэвч зовлонгоос гэтлэх өөр арга байхгүйгээс хойш шүдгүй ч гэсэн буйлаараа мэр гэдэг шиг чадлаараа зүтгэхээс өөр сонголт байдаггүй... Зовох дуртай бол заавал энэ сонголтыг хийх албагүй л дээ... Зиа за Буддизмийн тухай нэг иймэрхүү...
Яг тийм. би энэ тухай яг тэгж бодож хичээдэг ч яагаад ч мунхагаасаа ангижарч чадахгүй юм байна лээ.
ReplyDelete